10 Ερωτήσεις με τον Seth Partnow
Ένα ξεχωριστό QnA, με τον Analytic-Guy Seth Partnow
Αν θέλεις να διαβάσεις αυτό το Άρθρο στα Αγγλικά, πάτα εδώ
Πέρασε ένας χρόνος και κάτι ψηλά από την προηγούμενη μας συνάντηση με τον Seth Partnow! Οπότε, ήρθε ο καιρός να την επαναλάβουμε και φέτος.
Για όσους δεν γνωρίζουν τον Κύριο Partnow, αυτή τη στιγμή εργάζεται ως Αναλυτής στο The Athletic, γράφοντας στα άρθρα του για NBA και Βasketball Analytics. Επιπλέον είναι συνεργάτης και δημιουργός της στήλης Seth's Nerd Nosh στο Dunc'd On Prime, μιας συνδρομητικής πλατφόρμας Podcast και Newsletter που συμμετέχουν κορυφαίοι NBA Αναλυτές όπως ο Nate Duncan, o John Hollinger, o Danny Leroux και o Dan Feldman. Προηγουμένως υπηρέτησε ως Διευθυντής Ερευνών Μπάσκετ για τους Μιλγουόκι Μπακς, από την off-season του 2016 έως το τέλος της σεζόν του 2019. Πριν από αυτό, ήταν ο κύριος συγγραφέας και αρχισυντάκτης του The Nylon Calculus, μιας κορυφαίας ιστοσελίδας ανάλυσης μπάσκετ.
Αν τυχόν δε σας έφτασαν όλες αυτές οι περγαμηνές, ο Seth είναι ο συγγραφέας του Βιβλίου «The Midrange Theory», το οποίο αναφέρεται στην πρακτικότητα και τον αντίκτυπο των Analytics στο NBA. Για να μάθετε περισσότερες πληροφορίες για το Βιβλίο δεν έχετε παρά να διαβάσετε το Αναλυτικό QnA που είχαμε κάνει πέρσι.
Είναι μεγάλη μου χαρά και τιμή, που ο Seth αποδέχεται ξανά την πρόσκλησή μου για να κάνουμε ένα QnA, και ταυτόχρονα που έχω και πάλι την ευκαιρία να σας παρέχω τις σκέψεις ενός τόσου καταξιωμένου ατόμου στο χώρο.
Όπως καταλαβαίνετε, τα πράγματα που θα ήθελα να τον ρωτήσω τείνουν στο άπειρο. Έτσι κατέληξα σε μία Δεκάδα ερωτήσεων που θεωρώ ενδιαφέρουσες για εμένα αλλά και για το αναγνωστικό κοινό.
Αρχικά οι Πρώτες μου ερωτήσεις μου έχουν να κάνουν με κάποιες κινήσεις που συνέβησαν στη Trade Deadline και πως αυτές επηρεάζουν στο πως κινείται το άθλημα:
1.Ως φαν των Dallas Mavericks, πάντα αναρωτιέμαι τι θα ταίριαζε καλύτερα δίπλα στον Luka Doncic!
Ένας καλός ball distributor ή ένας versatile shooting Ψηλός;
Είδαμε το παράδειγμα του Brunson, αλλά θα με ενδιέφερε η άποψη σας για έναν παίκτη όπως ο Porzingis, τον οποίο δεν είδαμε τόσο πολύ, κυρίως λόγω τραυματισμών
Θα έλεγα το δεύτερο. Σε σχέση με τα δυνατά και τα αδύνατα σημεία του Luka, θα υπάρχει πάντα περισσότερη ανάγκη για άμυνα παρά για πρόσθετη δημιουργία σουτ.Αυτό δεν σημαίνει ότι ένας άλλος δημιουργός δεν θα ήταν χρήσιμος. Νομίζω ότι οι Mavs τον ζημίωσαν, (τουλάχιστον πριν από την ανταλλαγή του Irving) λειτουργώντας ουσιαστικά λες και με το να προσθέσουν παίκτες που θα μπορούσαν να «πάρουν την μπάλα από τα χέρια του Luka», θα ήταν αρνητικό παρά τον βαθμό στον οποίο το ball-dominance του Doncic τον κάνει να φθείρεται και οι Mavs να γίνονται προβλέψιμοι στα τελευταία λεπτά των αγώνων και ειδικά σε σειρές πλέι οφ.
2.Στο βιβλίο σας The Midrange theory, λέτε πολύ όμορφα και ξεκάθαρα:
"Η επανάσταση του Τριπόντου δεν σκότωσε το Mid-Range παιχνίδι: Το σκλήρυνε και το διαμόρφωσε σε ένα αστραφτερό διαμάντι."
Τώρα οι Phoenix Suns έχουν 3 παίκτες που θεωρούνται ελίτ σε αυτόν τον τομέα. Πιστεύετε ότι αυτό θα βοηθήσει να επαναφέρουμε αυτό το στυλ παιχνιδιού, αλλά και τη διαμόρφωση των ρόστερ των ομάδων, αν τελικά το project των Suns στεφθεί με επιτυχία;
Οι Warriors της εποχής του KD έκαναν Σούταραν έναν τόνο Mid-Range Shoot.Εάν έχεις αρκετό ταλέντο ώστε το Mid-Range να είναι βιώσιμο, πιθανότατα έχεις αρκετό ταλέντο, που το στυλ δεν έχει σημασία.
Για να απαντήσω ευρύτερα στην ερώτησή σου, όχι, δεν νομίζω ότι "επιστρέφει".Επειδή ο παλιός τρόπος χρησιμοποιήσης του Mid-Range περιελάμβανε πολλούς παίκτες να στέκονται σε σημεία όπου οι προσπάθειές τους για catch-and-shoot θα ήταν από το midrange. Αυτό είναι προφανώς ανόητο τόσο ως προς την αποτελεσματικότητα των σουτ, όσο και ως προς την διάταξη των παικτών στο γήπεδο, και επιπλέον δεν νομίζω ότι η ύπαρξη μια ομάδας ή τριών με αρκετούς παίκτες με το ταλέντο να αυτοδημιουργούν με νορμάλ απόδοση θα κάνει πολλά για να το αλλάξει αυτό.
3. Η ανταλλαγή του Jakob Poeltl στους Raptors μου κάνει ως παραδοχή ότι το σχήμα μόνο με μεγάλα Φτερά δεν μπορεί να λειτουργήσει σε πρωταθληματικό επίπεδο.Κάτι σαν το Small-Ball του Daryl Morey με τους Rockets. Πιστεύετε ότι υπάρχει πιθανότητα μια ομάδα με τέτοιου είδους δομή στο ρόστερ της να φτάσει στο πρωτάθλημα;
Δεν νομίζω ότι αποτελεί κατηγορία για τη στρατηγική στο σύνολό της, παρά ότι η συλλογή των παικτών με τους οποίους το επιχείρησε το Toronto δεν είναι αρκετά καλή. Πάρτε μια ομάδα σε παρόμοια επίπεδα, αλλά κατανεμημένα σε ένα πιο τυπικό φάσμα θέσεων και δεξιοτήτων και ποιους έχετε; Ίσως τους Kings;
Ο καλύτερος παίκτης των Raptors, ο Pascal Siakam, είναι πιθανώς ο 30ος καλύτερος παίκτης στο πρωτάθλημα, πάνω κάτω. Οι ομάδες που παλεύουν για το πρωτάθλημα έχουν έναν Top-5 παίκτη ή ίσως 2 Top-15.
Περιέργως, οι Rockets είχαν το αντίθετο πρόβλημα - στο βαθμό που είχαν πρόβλημα- είχαν επίσης την ατυχία να πιάσουν το πικ τους κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Golden State, έτσι μια ομάδα αρκετά καλή για να νικήσει στις περισσότερες περιόδους επισκιάστηκε και παρ' όλα αυτά σχεδόν κόντεψαν να αποκλείσουν τα Dubs.
Ωστόσο, το χάσμα μεταξύ του Harden και του δεύτερου καλύτερου παίκτη στις περισσότερες από αυτές τις ομάδες των Rockets ήταν αρκετά μεγάλο. Ακόμη και ο Chris Paul ήταν σε μια κάπως κακή περίοδο, σε σχέση με τη θητεία του στους Thunder και στο Phoenix, όταν μετακόμισε στο Houston
Η απάντησή μου σε ερωτήσεις όπως αυτή είναι κάπως σαν το ρητό: when you hear hooves, think horses not zebras.1 . Όταν μια ομάδα δεν είναι αρκετά καλή, σκεφτείτε το μέγεθος των κομματιών πολύ πριν το σχήμα, αν αυτό έχει νόημα.
Τώρα ας έρθουμε στα γενικότερα ερωτήματα:
1.Από τη μία πλευρά, υπάρχει αυτή η δήλωση από τον Rick Carlisle:
"Το post up δεν είναι πλέον καλή επιλογή. Δεν είναι καλό παιχνίδι. Δεν είναι καλό παιχνίδι για έναν τύπο 7'3. Είναι μια κατάσταση χαμηλής αξίας.
Από την άλλη πλευρά, ο Dean Oliver και το προπονητικό επιτελείο των Wizzards πιστεύουν ότι θα πρέπει να υπάρχουν περισσότερα Post-up για τον Porzingis
Ποια είναι η γνώμη σας για την αποτελεσματικότητα των post-up (δηλαδή, συμπεριλαμβανομένων των γκαρντ-φόργουορντ) και αν θα τα δούμε να αποτελούν μεγάλο μέρος του τρόπου με τον οποίο επιτίθενται ξανά οι ομάδες;
Νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί καλοί τρόποι για να αξιοποιηθεί το post play. Δεν νομίζω ότι θα δούμε μια επιστροφή στον old school τρόπο, όπου ο ψηλός θα σουλατσάρει στο ζωγραφιστό και θα σηκώνει το χέρι ψηλά στον αέρα για να τροφοδοτηθεί.Οι άμυνες είναι πολύ καλές στο να κόβουν τα passing lanes και να συρρικνώσουν το γήπεδο για να είναι αποτελεσματικό για τους περισσότερους που δεν ανήκουν στην κατηγορία των Embiid/Jokic.Ωστόσο, η λήψη γρήγορων Post-ups ως επιλογές από τα κανονικά σετ συστήματα μπορεί να είναι πολύ αποτελεσματική.
Λατρεύω να ασχοληθώ με αυτό, καθώς αυτή η κατάσταση επιτρέπει συχνά μια πιο καθαρή γωνία πάσας για να μπει η μπάλα, δίνει στους Ψηλούς περισσότερο χώρο για να δουλέψουν και μπορεί να τους επιτρέψει να πιάσουν την μπάλα πιο κοντά στο καλάθι. Ο τελευταίος παράγοντας είναι ο κύριος λόγος που ο Porzingis δεν ήταν γενικά σπουδαίος παίκτης στα post plays καθώς ο σχετικά ελαφρύς σκελετός του και ο υψηλός του κορμός, τον έκαναν μη πίθανο να μπορέσει όλοι να πλησιάσει αρκετά κοντά στο καλάθι για να είναι το σουτ που θα προκύψει κάτι οτιδήποτε διαφορετικό από ένα μαρκαρισμένο midrange, που δεν γίνεται ως δια μαγείας να είναι πιο αποτελεσματικό μόνο και μόνο επειδή ο σουτέρ ξεκίνησε με την πλάτη στο καλάθι.
2. Πρόσφατα είδαμε διάφορους παίκτες να σκοράρουν 40 και 50 πόντους με ευκολία. Πιστεύετε ότι αυτό έχει να κάνει με το πλήθος των ταλέντων στο πρωτάθλημα ή σχετίζεται περισσότερο με τον πολλαπλασιασμό των Τριπόντων αλλά και την «χαλαρή» άμυνα στην κανονική περίοδο;
Είναι ένας συνδυασμός όλων αυτών. Σίγουρα υπάρχει πολύ ταλέντο. Οι επιθέσεις τείνουν να συγκεντρώνουν τις επιθέσεις τους περισσότερο στα χέρια των Top παικτών.Βρισκόμαστε σε μια περίοδο με ένα περιβάλλον εξαιρετικά υπέρ της επίθεσης, ενώ ταυτόχρονα λειτουργούμε με τον υψηλότερο ρυθμό παιχνιδιού εδώ και δεκαετίες. Προσθέστε στη διακύμανση που είναι εγγενής σε περισσότερα Τρίποντα και ναι, θα έχετε περισσότερα βράδια με τεράστια ατομικά σύνολα.
3.Υπάρχουν πολλοί υποστηρικτές της θεωρίας ότι τα παιχνίδια της κανονικής περιόδου πρέπει να μειωθούν. Γνωρίζουμε ότι αυτό είναι δύσκολο να γίνει, κυρίως λόγω οικονομικών παραγόντων. Ωστόσο, εάν συνέβαινε αυτό, πιστεύετε ότι η ποιότητα του προϊόντος θα αυξηθεί ή πιστεύετε ότι θα πρέπει να παραμείνει η ίδια ώστε να υπάρχει ένα πρότυπο σύγκρισης για τις διαφορετικές Εποχές του πρωταθλήματος αλλά και για την απόδοση των παικτών;
Γίνονται πάρα πολλά παιχνίδια. Από αγωνιστικής άποψης, ο σκοπός της κανονικής περιόδου είναι να ταξινομήσει και να δρομολογήσει τις ομάδες για τα πλέι οφ, και ιστορικά αυτό θα είχε επιτευχθεί εξίσου καλά αν η σεζόν τελείωνε μετά από περίπου 65 αγώνες από το να παιχτούν και οι 82. Πραγματικά δε νοιάζομαι τόσο πολύ για τη σύγκριση μεταξύ των εποχών γιατί οι τεράστιες αλλαγές στους κανόνες και τα στυλ παιχνιδιού τους κάνουν ούτως ή άλλως απελπιστικές!
4.Όταν είδα την ανταλλαγή του James Wiseman’s, μου ήρθε αμέσως στο μυαλό το απόσπασμα από το βιβλίο σας:
«Για να παίξεις καλά μπάσκετ, όχι μόνο πρέπει να έχεις τα σωστά εργαλεία στο κουτί, αλλά πρέπει επίσης να διαλέξεις το σωστό γρήγορα και να το χρησιμοποιήσεις σωστά».
Νομίζω ότι αυτό, τη χαρακτηρίζει.
Η ερώτησή μου είναι η εξής: Εφόσον έχετε εργαστεί στο front office μιας ομάδας, ποια είναι τα εργαλεία για να κάνετε τις σωστές επιλογές στο Draft;
Δεν ξέρω αν έχω μια καλή απάντηση σε αυτό. Νομίζω ότι το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε, είναι να προσπαθήσετε μακροπρόθεσμα να αφαιρέσετε τα πιο εξωφρενικά λάθη στην αξιολόγηση για να μετατρέψετε τη ζαριά από 50-50 σε 60-40 και μετά να σταυρώσετε τα δάχτυλά σας και να ελπίζετε ότι θα πετύχει.
5. Πριν από ένα μήνα, ο Γκρεγκ Πόποβιτς είπε:
Έχω ξαναπεί,ότι ελπίζω απλώς ότι η λίγκα θα τελειώσει με ένα 4-ποντο ή ένα 5-ποντο, ώστε να μπορέσουμε να φτιάξουμε ένα πραγματικό τσίρκο από αυτό.' Θα είναι ένα διαφορετικό άθλημα. Δεν θα είναι καν μπάσκετ, θα είναι απλώς ένα σωρό χάλια».
Τι πιστεύεις για αυτή τη δήλωση, αλλά και γενικά για τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι το μπάσκετ «χαλάει» με την ανάπτυξη του spacing και των σουτ των 3 πόντων;
Ας χωρίσουμε αυτή τη δήλωση σε τρία μέρη:
1."Θα είναι ένα διαφορετικό άθλημα" - απολύτως αληθές. Όπως το παιχνίδι των 80s ήταν διαφορετικό από το παιχνίδι των 60s που ήταν διαφορετικό από το παιχνίδι των 40s.
2."Δεν θα είναι καν μπάσκετ", - σύμφωνα με τι είναι το μπάσκετ αν όχι η συλλογή κανόνων που διέπουν το παιχνίδι. Που έχουν αλλάξει στο παρελθόν και θα αλλάξουν ξανά. Κάποια στιγμή αντιμετωπίζετε το πρόβλημα του πλοίου του Θησέα2, αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι η προσθήκη μιας ή δύο επιπλέον γραμμών στο γήπεδο μας οδηγεί εκεί.
3.”Θα είναι απλώς ένα σωρό χάλια”: Αυτή είναι μια αισθητική κρίση για τον καθένα ξεχωριστά. Δεν ξέρω γιατί, αλλά ξαφνικά σκέφτομαι την αντίδραση του μπαμπά μου την πρώτη φορά που έπαιξα μαζί του Public Enemy στο αυτοκίνητο - ψάξτε τα αν είστε πολύ νέοι για να το μάθετε - ή ακόμα και τον τρόπο που αντιδρώ σε ένα μεγάλος μέρος από τη σημερινή ποπ μουσική ως ένας άντρας στα 40 του. Όλοι εξιδανικεύουμε το παιχνίδι μιας συγκεκριμένης διαμορφωτικής εποχής για τον εαυτό μας, και σίγουρα δεν πρόκειται να πω στον Pop ότι η προτίμησή του είναι λάθος. Απλώς δεν είναι δική μου, και θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε σε αυτό το σημείο.
6.Πριν Κανά Μήνα ο Lebron James έσπασε το ρεκόρ του πρώτου σκόρερ μετά από σχεδόν 40 χρόνια! Πιστεύετε ότι υπάρχει παίκτης που έχει τα κατάλληλα προσόντα για να το σπάσει;
Έγραψα γι 'αυτό στο Dunc'd On Τον προηγούμενο μήνα, και βρήκα περίπου 6 παίχτες που έχουν κάποιες πιθανότητες: Luka, Trae, KD, Tatum, Booker και Anthony Edwards. Φυσικά, νομίζω ότι είναι εξαιρετικά απίθανο να συμβεί κάτι τέτοιο, επειδή ακόμα κι αν έχουν το απαιτούμενο επίπεδο δεξιοτήτων και τύχη για να παραμείνουν υγιείς για μεγάλο χρονικό διάστημα, άλλοι παράγοντες όπως ένα πιο φιλικό προς την άμυνα περιβάλλον ή η μείωση των αγώνων ανά σεζόν θα μπορούσε να βάλει το σημάδι πολύ πέρα από τον ορίζοντα.
7.Πρόσφατα, το NBA παρουσίασε ένα νέο βραβείο: NBA Clutch Player of the Year Award. Ποια χαρακτηριστικά πιστεύετε ότι πρέπει να έχει ο νικητής, αλλά και ποια προηγμένα Analytics στοιχεία θα λάβετε υπόψη όταν κάνετε την επιλογή σας;
Νομίζω ότι είναι ένα ανόητο βραβείο με ειλικρίνεια. Ο καλύτερος τρόπος για να κάνεις πολλά Clutch shoot είναι να πάρεις πολλά Clutch shoot, αλλά ο καλύτερος τρόπος για μια ομάδα να μην χάσει πολλά Clutch παιχνίδια, είναι να κερδίζει τόσο πολύ ώστε να μην φτάσουμε ποτέ σε crunch time. «Ο καλύτερος παίκτης σε μια ομάδα που δεν είναι αρκετά καλή για να αποφύγει να παίξει ένα σωρό κλειστά παιχνίδια» δεν είναι το ίδιο, έτσι δεν είναι;
Αν δίναμε το βραβείο, κάτι σαν το Inpredictable’s clutch win probability added είναι ένα εξαιρετικό σημείο για να ξεκινήσουμε. Αλλά αυτό δεν είναι μια πιο συχνή αντανάκλαση του "ball go in" από ό,τι συνήθως, σε σουτ που λίγοι, αν όχι καθόλου, παίκτες έχουν δείξει διαρκείς ικανότητες όσον αφορά τo Overperforming του μέσου όρου πρωταθλήματος για μεγάλα χρονικά διαστήματα
Από όταν έχουμε επαρκή δεδομένα play-by-play για να δούμε, το ΝΒΑ σα σύνολο σουτάρει λίγο περισσότερο από 30% σε σουτ για ισοφάριση ή για να πάρει το προβάδισμα στα τελευταία 30 δευτερόλεπτα των αγώνων και οι παίκτες που έχουν «υπερπηδήσει» αυτό το ποσοστό είναι είτε ψηλοί των οποίων τα shoot είναι put-backs παρά pull-ups είτε παίκτες που δεν έχουν κάνει τόσα πολλά. Καθώς οι προσπάθειες αυξάνονται, αυτός ο αριθμός του 30% έχει μια κάπως ανυποχώρητη έλξη ακόμα και για τους μεγαλύτερους παίκτες - τόσο ο Lebron (τελευταία που κοίταξα πριν από ένα χρόνο περίπου) όσο και ο Kobe έχουν ένα ή δύο παραπάνω σε σχέση με τη μέση ευστοχία του πρωταθλήματος σε περισσότερες από 100 προσπάθειες ο καθένας σε αυτήν την κατάσταση για παράδειγμα.
Εάν αυτό το Q'n'A διεγείρει τη φαντασία σας, μπορείτε να αγοράσετε το βιβλίο του Seth Partnow τόσο από την Amazon όσο και από τον επίσημο εκδότη του βιβλίου. Εδώ είναι οι σύνδεσμοι για να πραγματοποιήσετε την αγορά:
Μπορείτε επίσης να τον ακολουθήσετε στο Twitter για να βρείτε εύκολα το ενδιαφέρον περιεχόμενο που ανεβάζει !!!!
https://twitter.com/SethPartnow
Το εξώφυλλο του άρθρου δημιουργήθηκε από την 𝒞𝑒𝓁𝑒𝓈𝓉𝒾𝑒
Κατά τη διάγνωση των συμπτωμάτων ενός ασθενούς, οι κοινές παθήσεις θα πρέπει να θεωρούνται πιο πιθανές από τις σπάνιες.
Το πλοίο του Θησέα, γνωστό και ως παράδοξο του Θησέα, είναι ένα σκεπτικό πείραμα που θέτει το ερώτημα εάν ένα αντικείμενο που έχει αντικαταστήσει όλα τα συστατικά του παραμένει ουσιαστικά το ίδιο αντικείμενο.